అంపశయ్య

  మహాభారతాన్ని పంచమ వేదం అంటారు. శ్రీకృష్ణుడు ఇరుసుగా మహాభారత కథాచక్రం తిరుగుతుంది. అందులోని ప్రతిపాత్రా ఇరుసుతో సంబంధం కలిగినదే. కొన్నిపాత్రలు ప్రత్యక్షంగా, మరికొన్ని పరోక్షంగాను పరమాత్మ శ్రీకృష్ణుడితో అనుబంధం కలిగి ఉన్నాయి.

శ్రీకృష్ణుడి ప్రియసఖుడు అర్జునుడు, అక్రూరుడు, విదురుడు... వీరు ప్రత్యక్ష భక్తులు. పరమాత్మతో దర్శన, స్పర్శన, సంభాషణల మహద్భాగ్యాన్ని పొందగలిగారు. పరోక్ష భక్తుల్లో భీష్ముడు ప్రముఖుడు. ఆయన వల్లనే విష్ణుసహస్రనామం ప్రపంచానికి లభించింది.

భీష్ముడు అసమాన యోధుడు. సత్యదీక్షా దక్షుడు. పరమాత్మకు పరమ భక్తుడు. అయినా అంతిమ దశ అంపశయ్య మీద గడపాల్సిన దుర్గతి పట్టింది. కారణాలు విశ్లేషిస్తే, సమర్థుడై ఉండీ దుర్యోధనుడు, దుశ్శాసనులు నిండుసభలో పాండవ సతి ద్రౌపదిని ఘోరంగా అవమానిస్తున్నప్పుడు నివారించకపోవటమే ఆయన కర్మదోషంగా తెలుస్తుంది. బాణఘాతాలతో ఏర్పడిన గాయాల నుంచి కౌరవ పోషణతో, కృతజ్ఞతాభావంతో కలుషితమైన రుధిరం నిష్క్రమించగానే తాను పునీతుడైనట్లు స్వయంగా భీష్ముడే ధర్మజుడికి చెబుతాడు.

మనలో భీష్ముడు వంటి మహనీయులు లేరు. కానీ భీష్ముడిలాగా ఉదాసీనతతో అన్యాయాలను ఉపేక్షించే వారు మాత్రం చాలామంది ఉన్నారు. కళ్లముందు ఎంత ఘోరం జరుగుతున్నా పట్టించుకోరు. తమకేదన్నా అన్యాయం జరిగితే ఆకాశం విరిగి నెత్తిమీద పడినట్లు అల్లాడిపోతారు. సాయం చెయ్యనివాళ్లను తిట్టిపోస్తారు.

ఒక్క విషయం మనం గుర్తుంచుకోవాలి. మన తప్పులే విధి బాణాలై మనల్ని అంపశయ్య మీదకు చేరుస్తాయి. భీష్ముడు ఒకే ఒక తప్పు చేశాడు. అందుకు శిక్ష అనుభవించాడు. అర్జునుడి చేత అనేక అధర్మ చర్యలను శ్రీకృష్ణుడు చేయించాడు. కర్ణుణ్ని, భీష్ముణ్ని అధర్మ పద్ధతుల్లోనే అర్జునుడి బాణాలకు ఎరచేశాడు. అధర్మాన్ని అధర్మంతోనే జయించాలనేది శ్రీకృష్ణుడి రాజనీతిలా కనిపించినా, వాస్తవంలో ధర్మ రక్షణ కోసమే అదంతా చేయించాడు గనుక అర్జునుడికి కర్మదోషం అంటలేదు. అధర్మనాశనం కానిదే ధర్మరక్షణ సాధ్యంకాదు. దుష్టాంగాన్ని ఖండించకపోతే, శరీరమే శిథిలమైపోతుంది. సమాజ శరీరంలో ప్రతి వ్యక్తీ ఒక అంగం లాంటివాడు. ఏ వ్యక్తీ దుష్టాంగం కాకూడదు. అయ్యాడా, వేరు కావాల్సిందే. లేదా విధి బాణాల ఘాతాలకు అంపశయ్య మీద కూలతాడు.

జీవితం అందరికీ పూలశయ్య కాదు. కానీ, అంపశయ్య కాకుండా చూసుకోవాలి. అందుకు ఆధ్యాత్మిక జీవన విధానం మనకెంతగానో తోడ్పడుతుంది. అటువంటి జీవితాన్ని మనం మనస్ఫూర్తిగా స్వీకరించాలి.

- కాటూరు రవీంద్ర త్రివిక్రమ్‌